Evli olmanın, biriyle birlikte yaşamanın acayip halleri var.
Birlikte yeni bir zümre oluyorsun, insanlar size bilmem kimler diye hitap
ediyor. Acayip bir dil geliştiriyorsun, ortak bir bütçen oluyor, sosyal
hayatini sadece pasa gonlunun istediği gibi degil, başka birinin dilek ve
isteklerini göz önüne alarak yaşıyorsun ve en bence en ilginci alıştığından farklı şeyler yiyorsun. Mutfağın, onun ve senin sevdiğin şeylerden olusan
acayip bir hibrit oluyor. Ağız tadı birbirinden çok farklı insanlar icin sorun yaratmaya müsait, gergin bir durum
bu. Ağız tadı bu, soyadı gibi değiştirdim demekle olmuyor, yorganı çekmemeyi, çoraplarını ortaya atmamayı öğrendiğin gibi yeni tatları öğrenemiyorsun çünkü. Benim evliliğimde bu çok da büyük bir problem olmadı, kocam
da ben de herseyi yiyebilen, uyaroğlu insanlarız. Tek bir konu hariç: Nohut.
Bildigimiz, turk mutfaginin temel taslarindan biri olan
nohut yemegi benim büyüdüğüm evde belki üç yılda bir kere salçalı, kuş başı etli, normalde esnaf lokantalarında yemeye alıştığımız gibi pişerdi. Bu halini de cok sever, hiç şikayet etmeden
(zaten uc yilda bir kere yiyorsun, ne şikayeti olacak) yerdim.
Meğerse kocamin evinde nohut sık sık ve cok farklı pişermiş.
Sonuçta birkaç benim seklimde pismis nohut yemeginden sonra pes ettim, bir kere
de onun istedigi gibi, minimalist sekilde pisirmeye karar verdim. O gun
bugundur bize nohut soyle pisiyor:
-
2 Su bardagi islatilmis, haslanmis ama dise
gelen nohut
-
500 –
750 gram kadar kemikli, ilikli dana eti
-
2 iri
havuc
-
500
gram shallot (arpacik sogandan buyuk,
yemeklik sogandan kucuk soganlar, butun olarak birakilacak)
-
Tane
karabiber
-
1
yemek kasigi sirke
-
Defne
yapragi (1 adet)
1.
Derin
ve kalin dipli bir tencerede, veya duduklu tencerede et parcalarini az
zeytinyaginda muhurluyoruz. Bunu gerekirse iki uc parti seklinde yapip et
parcalarinin guzelce renk almasina musade etmek lazim.
2.
Ilikli
kemikleri etten bagimsiz olarak aldiysaniz, onlari da soyle bir renk alana
kadar ateste tutun.
3.
Etlerin
hepsi guzelce renk aldiysa duduklu tencereye aliyor, kaynar suyu, defne
yapragini, 1 yemek kasigi sirkeyi ve tane karabiberleri ekleyip tencerenin
dudugu ciktiktan sonra 45 dakika kadar, yumusacik olana kadar pisiriyorum.
4.
Etler
pistikten sonra defne yapragini cikariyor, havucu, soganlari ve nohutu ekliyor
bir 30 dakika (veya nohutlar yumusayana kadar) daha pisiriyoruz. Gerekirse daha
sicak su ekliyoruz.
Gordugunuz gibi
salca yok, biber yok. Haslamanin nohutlu hali gibi, epey sulu, corba gibi bir
yemek. Cok basit ve –itiraf etmeliyim
ki- salcali halinden cok daha lezzetli.
Kemiklerin
iliklerini kizarmis ekmege surup tuz ve karabiberle yemeyi unutmayin sakin.
Afiyet olsun!
Nohut bizim de kanayan yaramız. Beyim nohut yemeğinin tıpkı havuç yemeği veya domates yemeği, biber yemeği nasıl yoksa ve kulağa saçma geliyorsa öyle bir şey oldugunu söylüyor. Yani başka gıdaların yemeğini pişirirken destekleyici babında. Ben de 2-3 senede bir etli salçalı yaparım ve hep vırvır söylenir. Nohut bizim evde daha çok ekşili bamya ve pırasa yemeklerinde eşlikçi olarak kullanılıyor.
ReplyDeleteHii, hic bizim evdeki nohutu gormesin o zaman. Orda nohut basrolde, salca gibi perdeliyici birsey bile yok. Minimalist mutfak.
ReplyDeleteAma beyinin argumani saglam mi, saglam.
Bizim evde nohut hiç pişmezdi, niye bilmiyorum. Ama çocukluktan alıştığım bir şey olmasa da, ben sonradan nohudu çok sevdim. Yemeğini niyeyse hiç yapmıyorum ama salata, humus derken epey nohut tüketiyoruz. Nohudun kuru fasulyeden çok daha lezzetli olduğunu düşünüyorum. Bu arada Gülşen de büyük nohutçu, o da çok seviyor. Bu hafta içi eski blogdan bir nohut salatasının tarifini vereceğim.
Delete